Syberyjskie przygody Chmurki

Autor: Dorota Combrzyńska – Nogala
Ilustrator: Maciej Szymanowicz
Wydawnictwo: Literatura
Miejsce i rok wydania: Łódź 2014
Liczba stron: 80
ISBN: 978-83-7672-314-3

Chmurka, mała Polka, nie rozumie, dlaczego musi mieszkać na Syberii. I co to znaczy, że są wysiedleńcami. Ale to nic. Ma tu przecież przyjaciela Ilię, ukochanego kota Katafieja, codzienne figle na śniegu i przesiadywanie w ciepłej obórce. Nie boi się szczurów, które odwiedzają ich izbę co noc – są takie zabawne! A wiersze, których uczy się w szkole – krasiwe i melodyjne. Chmurce – Ani ciężko zrozumieć, dlaczego babcia za nimi nie przepada i uparcie przypomina o dalekiej Polsce. Czy kiedyś tam wrócą?

Prawdziwa historia o niezwykłym dzieciństwie na mroźnej Syberii.

z materiałów wydawnictwa

 

 

Opis

Syberyjskie dzieciństwo

 

Poznajcie Chmurkę – bohaterkę kolejnego tomu serii Wojny dorosłych – historie dzieci. Dzięki jej opowieści możemy przenieść się na Syberię (i dowiedzieć czegoś poza tym, że jest tam zimno), zobaczyć ją oczami kilkuletniej dziewczynki. To fascynująca perspektywa! Duża Chmurka (Anna Szwykowska – Michalska) dzieli się wspomnieniami o tym, jak – kiedy była mała – została zesłana wraz z bliskimi do mroźnej krainy, w której spędzili kilka wojennych lat.

Ponieważ opuściła Polskę jako trzylatka, nie pamięta ani trudów podróży, ani wyglądu swojego rodzinnego domu czy huty szkła prowadzonej przez dziadka. Zapomniała, jak to było, gdy jej mama, babcia i ciotki zamiast chustek nosiły kapelusze, a zamiast ciężkich chodaków – eleganckie pantofle. Dla Chmurki zwyczajne i naturalne jest to, co wokół: język rosyjski, którym mówią okoliczne dzieci, szczury wkradające się do domu, wiaderko zastępujące toaletę, królewski Katafiej – rozpanoszony kot poprzedniej właścicielki domu, zimowe mrozy i prugi czyli śnieżne zamiecie, zbierające śmiertelne żniwo. Inaczej niż dorośli zesłańcy, dziewczynka nie rozpamiętuje lepszej przeszłości, ani nie płacze z żalu za ojczyzną. Nie jest też zmuszana do ciężkiej, katorżniczej pracy. Wręcz przeciwnie: wraz z rówieśnikami przeżywa kolejne, często wesołe przygody.

Bo przecież nawet pośród biedy, nawet pomimo żalu za tymi, których się straciło, zdarzają się chwile beztroski i radości. Jak wtedy, gdy Chmurka i Ilia, jej przyjaciel, łowili ryby w… majtki i zjadali je surowe. Kiedy pewnej zimy wykonali katki z krowich odchodów i zjeżdżali na nich z ośnieżonych pagórków. Albo gdy zrywając maliny, natknęli się na niedźwiedzia.

Oczywiście nie brakuje też smutnych momentów (przede wszystkim śmierć mamy, a także rozstania z przyjaciółmi, zabawa w śmierć babuszki), jednak wbrew pozorom opowieść o syberyjskich losach Chmurki to nie opis rozpaczy, tragedii, lecz raczej pewnej codzienności. Bez wątpienia jest to codzienność wyjątkowo trudna, znacznie różniąca się od tej, jaką zna większość współczesnych polskich dzieci, ale być może właśnie przez to jeszcze bardziej godnej poznania.

Trzeba przecież zachowywać wspomnienia tych, którzy rodzili się i dorastali w najgorszych, najbardziej dramatycznych momentach historii – chociażby po to, by przypominać kolejnym, budującym naszą przyszłość pokoleniom o złu, jakiego doświadczyli ich przodkowie. I uczyć ich historii w sposób najlepszy z możliwych: przedstawiając jej bohaterów – także tych, dla których brakuje miejsca w szkolnych podręcznikach.

Karolina Mucha

Opinie

Na razie nie ma opinii o produkcie.

Napisz pierwszą opinię o „Syberyjskie przygody Chmurki”

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.