Opis

Pojawili się zaledwie kilka lat temu, ale błyskawicznie zyskali popularność i zostali ulubieńcami najmłodszych. I – jak to zwykle bywa – spotkać można ich już nie tylko w filmie animowanym, ale na różnego rodzaju gadżetach, ubraniach, plecakach, pościelach, zabawkach. W wielu domach są więc obecni dosłownie każdego dnia. Czemu zatem popularności i sympatii, jaką się cieszą, nie wykorzystać w celach… naukowych?

Tak właśnie uczynił Paul Dichter, autor Nocnego nieba. Książki odkrywcy. Z pomocą Elsy, Anny, Olafa i Kristoffa zaprosił on dzieci do wspólnej obserwacji nieba. Wykorzystując bajkowe motywy i sceny postanowił wyjaśnić, czym właściwie jest podziwiana przez mieszkańców Arendelle zorza polarna. W krótkich, konkretnych i w większości zrozumiałych dla najmłodszych czytelników słowach przedstawił jej pochodzenie, rodzaje oraz związane z nią legendy. Wytłumaczył również, kiedy i gdzie można ją podziwiać. Prawdopodobnie rozpalił tym samym dziecięcą (i nie tylko) wyobraźnię. Bo któż nie chciałby podziwiać tańczących po niebie kolorów?

Ponieważ jednak nie każdy ma możliwość wyruszenia w okolice bieguna północnego, w dalszej części książki Paul Dichter zachęca do obserwowania tego, co ogólnie dostępne: Słońca, Księżyca, gwiazd, zmieniających się pór roku. Tym samym, w zgodzie ze swoim podtytułem Nocne niebo to faktycznie książka odkrywcy – zachęcająca do samodzielnego poznawania kosmosu. Początkiem tej wielkiej przygody może być zwykła obserwacja ciał niebieskich. Autor radzi, kiedy i jak najlepiej obserwować gwiazdy, tak często przyćmiewane przez chmury lub ziemskie zanieczyszczenia świetlne. Co ciekawe, w swoich poradach posuwa się nawet dalej, nadając im praktyczny charakter – np. uświadamia najmłodszym, że obserwacja nocnego nieba odbywa się często kosztem snu, dlatego decydując się na nią, warto zapewnić sobie możliwość dłuższego wypoczynku kolejnego dnia.

Ale i to nie wszystko! Paul Dichter podjął też próbę objaśnienia bardziej złożonych zjawisk, takich jak: zaćmienie, deszcz meteorów czy dzień polarny. Pojawiające się w kolejnych rozdziałach pojęcia zostały zebrane na końcu – w postaci dwustronicowego słowniczka oraz indeksu. Nad ich powstaniem – w ramach polskiego wydania – nadzór merytoryczny sprawowała dr inż. Anna Karczemska.

Zagorzałych fanów Krainy Lodu trzeba jednak ostrzec: nawiązania do treści filmu bywają dość luźne – jak np. to: Kiedy Anna poznała Hansa, myślała, że to miłość jej życia… Niestety, książę okazał się czarnym charakterem. Za to Księżyc był tamtej nocy wyjątkowo jasny i piękny. Jednak pojawienie się któregoś z bajkowych bohaterów na każdej ze stron sprawia, że dzieci nie uznają książki za rodzaj podręcznika czy encyklopedii, ale przyjemną, niemal rozrywkową lekturę. I całkiem przy okazji dowiadują się na przykład, czym jest tundra, cykl słoneczny, Krzyż Południa, Droga Mleczna czy meteoroidy.

Karolina Mucha