Opis

Marzenia ściętej głowy. I nie tylko

Krótkie zdania. Skróty. Zapożyczenia. Powtórzenia. Ignorowanie zasad interpunkcji i gramatyki. Ograniczony zasób słów.

Trudno nie zauważyć, jak bardzo zmienia się nasz język. W codziennym pośpiechu mało kto pieszczotliwie troszczy się o formę i jakość wypowiedzi. Zresztą, bogatych, rozbudowanych zdań i tak nikt nie chce słuchać. Zwłaszcza, jeśli rozmowy odbywają się głównie za pośrednictwem internetowych komunikatorów czy smsów, a emocje wyrażają wyłącznie emotikony.

Cóż na to poradzić? Tych dynamicznych zmian ot tak zatrzymać się nie da. Czy warto więc podejmować walkę z wiatrakami? I czy taką właśnie walkę przypominają starania siostry Ines Krawczyk?

W swojej najnowszej książce, Anioł nie człowiek. Przygody nie tylko językowe, siostra zachęca młodych czytelników – przede wszystkim uczniów szkół podstawowych – do… wzbogacenia słownictwa. Ma im w tym pomóc jedenaście opowiadań, z których każde służy wyjaśnieniu jednego związku frazeologicznego (choć w tekście pojawia się ich znacznie więcej). Nieznajomość takich wyrażeń jak gruszki na wierzbie, drzeć koty czy koń by się uśmiał owocuje wieloma zabawnymi sytuacjami, dzięki którym Magda, Zuza, Franek, Antek i Wojtek z pewnością zapamiętają ich prawdziwe znaczenie. Zwłaszcza, że dosłowne rozumienie pewnych sformułowań może być… bolesne. Na własnej skórze przekonała się o tym Magda, której przyjaciele zarzucili, że ma niewyparzony język. Zresztą Magda nieraz najadła się strachu podsłuchując niezrozumiałe dla siebie wypowiedzi – jak choćby tę o długu wdzięczności czy marzeniach ściętej głowy.

Na szczęście dla piątki przyjaciół (i nieznających frazeologizmów czytelników) zawsze gdzieś w pobliżu jest babcia Rózia. To ona wysłuchuje, pociesza, wyjaśnia. Zna sposoby na najbardziej zajadłe kłótnie. Jest dla dzieci opoką i gwarantem bezpieczeństwa. Dlatego choć wszyscy bohaterowie wkroczyli w wiek, gdy czas najchętniej spędza się z rówieśnikami, w razie kłopotów mogą liczyć na „dorosłe” wsparcie.

Jak widać, siostra Ines dba zarówno o edukacyjne, jak i wychowawcze walory swoich opowiadań. Promuje przyjaźń, uczciwość, życzliwość, nie zapominając jednak, że bohaterowie Anioła…, tak jak wszystkie dzieci, mają prawo do błędów: nie zawsze są mili, czasem zdarza im się skłamać czy pogniewać na kolegów. Uwielbiają też swobodną zabawę i żarty. Dlatego choć wypowiadają się znacznie ładniej niż większość ich nieliterackich rówieśników, z pewnością znajdą wśród nich swoich sympatyków, którzy odtąd będą na najlepszej drodze, by nie posługiwać się wyłącznie półsłówkami.