Opis

Trzeba tu przede wszystkim opowiedzieć o tytułowej bohaterce książki Tomasza Minkiewicza. Księżniczka Detektyw zupełnie nie pasuje do stereotypu wystrojonej panienki, której w głowie tylko ubiór, bale i – nade wszystko – zamążpójście. Jej przygody nie mają nic wspólnego z zamknięciem w wieży i długoletnim wypatrywaniem dzielnego księcia. Nie ma w nich też miejsca na tiul, róż czy koronki. Wręcz przeciwnie – wymagają praktycznego stroju, uporu, odwagi, inteligencji i nieustannego brania sprawy we własne ręce. Co więcej, Księżniczka Detektyw nie rozwiązuje zagadek, które zdarzają się w jej pałacu – ona raczej wychodzi przygodom naprzeciw! Do tego ratuje nie tyle swoich poddanych, co sąsiednie królestwa.

Co ciekawe, historia nakreślona przez autora serii komiksowej WILQ, łamie liczne schematy, a równocześnie z nich czerpie. Minkiewicz nawiązuje bowiem do klasycznych baśni, w których pojawiają się tajemnicze stwory (np. czarnoksiężnik, kamienny człowiek, królowa elfów), motyw drogi, walka dobra ze złem. W jego opowieści jest sporo mroku i niebezpieczeństw, ale też dużo humoru, zabawnych powiedzonek (niestety-kotlety!), charakterystycznych postaci oraz wartościowych myśli. A dobroć, bezinteresowność, ciekawość świata, zaangażowanie i chęć niesienia pomocy to cechy, które warto pielęgnować i podsycać u czytelników – nie tylko tych młodych.

Prywatnie: ponieważ z krakowskich Targów wróciłyśmy obładowane książkami, Zosia przeczytała Księżniczkę, zanim ja zdążyłam ją otworzyć. A na pytanie, komu poleciłaby tę opowieść, odpowiedziała: tym, co lubią długie, niebezpieczne podróże, które dobrze się kończą!

Karolina Mucha

(recenzja stanowi fragment tekstu: Niespodzianki! Październikowych premier ciąg dalszy)