Opis

Skaczą żaby zwinne, szybkie

Co wiemy o żabach? Większość z nas odpowie bez wahania: są małe i zielone. Skaczą i kumkają.

Czy aby na pewno?

Okazuje się, że bagienna prawda nieco odbiega od powszechnych przekonań. Choćby dlatego, że przecież nie wszystkie żaby są zielone! Ci, którzy często je spotykają, przyznają, że wielu małych skoczków ma kolor brunatny, a wczesną wiosną żaby moczarowe bywają nawet… niebieskie. W dodatku, jeśli wsłuchamy się w ich ożywione konwersacje lub wieczorne koncerty, usłyszymy przede wszystkim errrrrr, koak albo – w przypadku bardziej rozgadanych okazów – bre-ke-ke-keks. Co więc ze słynnym kum-kum? No cóż, wbrew obiegowym opiniom to słowo wcale nie pochodzi z żabiego języka! Kumkają tylko kumaki (które mają najbardziej romantyczne źrenice na świecie – w kształcie serc!).

Tego wszystkiego możemy dowiedzieć się z… książki dla najmłodszych czytelników. Naprawdę! Takiej z wytrzymałymi, kartonowymi stronami, którą bez wahania wręczamy nawet dwulatkom (choć – przyznajmy szczerze – zupełnie dorosłym rodzicom też niełatwo się od niej oderwać). Oto kolejny tom z niezwykłej serii Opowiem ci, mamo. Po odwiedzinach w mrowisku, podróży z pająkiem Kleofasem, wizycie w warsztacie samochodowym i przejażdżce autostradą, przyszła pora na staw. Do wspólnego chlapania się z żabami zaprasza ich portrecistka (a może też paparazzi), stała bywalczyni wielu mrowisk, a także dobra znajoma królika Karampuka – Katarzyna Bajerowicz. Jej fascynującym, znakomicie skomponowanym, zabawnym (ach, ta macierzyńska miłość żaby do skrzeku i małych kijanek!) ilustracjom towarzyszą błyskotliwe, na ogół dwuwersowe komentarze i zagadki Marcina Brykczyńskiego.

Stworzona przez ten duet opowieść zachwyca – między innymi – swą wielowątkowością. Pośród wielu różnorodnych scen, łatwo jednak dostrzec motyw przewodni: rozwój kolejnego żabiego pokolenia. Obserwujemy zadziwiające przemian – z maleńkich jajeczek, przez zupełnie niepodobne do dorosłych osobników kijanki (wyposażone w ogony, nie posiadające przednich i tylnych odnóży), aż po szykujące się do zimowego snu maleńkie żabki. Czyż nie wspaniale, że ten dynamiczny, wciąż zmieniający się– zarówno pod wodą, jak i na jej powierzchni – świat, który niewielu z nas miało okazję obserwować, został uchwycony i niejako zatrzymany przez panią Katarzynę?

W dodatku choć niemal każda strona książki została zapełniona po brzegi, to przecież ukazując rozmaitość i bogactwo żabiej przestrzeni, przedstawia zaledwie jej niewielki wycinek. Wystarczy spojrzeć na poszczególne rysunki, dla których strony książki absolutnie nie stanowią ram czy granic (to dlatego widzimy tylko dziób i nogi czatującej na nieostrożne płazy czapli). Jedno tylko budzi wątpliwość: żabie spojrzenie. Czemu mali skoczkowie patrzą na nas okrągłymi źrenicami, skoro sama autorka wspomniała, że powinny być one poziome? Choć kto wie, może to właśnie dzięki temu wyglądają tak sympatycznie?

Z pewnością wielu małych i dużych czytelników przyzna, że cała seria Opowiem ci, mamo zasługuje na uwagę. Jednak książka Co robią żaby udowadnia, iż nawet w tak doborowym (mrówczo-pajęczo-samochodowym) towarzystwie można się wyróżniać. Co więcej, piękna publikacja, stworzona przez pracowitą i pełną pasji autorkę, oferuje sięgającym po nią dodatkowe „atrakcje”: instrukcję składania żaby – orgiami (a choć papierowa, naprawdę skacze!), śmieszną Żabawę, gdzie wygrywa każdy, kto się dobrze bawi oraz wyodrębnione wstawki informacyjne, sprawiające, że także drugoplanowi bohaterowie (żabi sąsiedzi i przyjaciele) nie pozostają anonimowi. Żyjące w kolonii mszywioły, wymieniające się usługami szczeżuje i różanki, słynne pijawki czy topik, tworzący pod wodą powietrzny dzwon, są na tyle małe, że raczej rzadko je zauważamy. A przecież ich zwyczaje czynią tych malców postaciami bardziej fascynującymi od bohaterów wielu bajek!

Dzięki temu łatwiej przełknąć bolesną dla niektórych prawdę, że dziś trudno spotkać zaklętych w żaby książąt…

Karolina Mucha