Opis

Sądząc po opisie i tytule można powiedzieć: Była sobie dziewczynka to kolejna książka opowiadająca „kobiecą” historię świata. Jedna z wielu, jakie ostatnio cieszą się dużą popularnością.

Jednak publikacji stworzonej przez Piotra Dobrego i Łukasza Majewskiego nie sposób odmówić sporej oryginalności. Zgodnie z opisem wydawcy książka obrazuje życie dziewczynek od epoki kamienia łupanego po teraźniejszość. I to uwzględniając zróżnicowanie kulturowe, a także kontekst historyczny. Przyjęty układ treści (opowieść o zwyczajach związanych z narodzinami dziecka, jego zabawkach, domu, sposobie wychowywania, perspektywach małżeńskich) sprawia, że przekazywane informacje są przejrzyste i czytelne. Absolutnie jednak nie nudne! Każda bohaterka, stanowiąca poniekąd typową reprezentantkę żeńskiej części swojej społeczności, potraktowana została mimo wszystko indywidualnie – już choćby przez sam fakt nadania jej imienia i przypisania określonych upodobań.

Warto jednak wiedzieć, że autorzy nie poprzestali na przekazywaniu faktów dotyczących życia codziennego i obyczajów – jasno i wyraźnie określili misję swojej publikacji. Książka ma sprawić, że młode czytelniczki zrozumieją, jak to dobrze być współczesną dziewczynką. Ten wyraźnie określony cel przyświeca każdej stronie książki. Opowiadając o przeszłości, Piotr Dobry pisze przede wszystkim o nierównym traktowaniu dziewcząt i chłopców, o przymusowych małżeństwach, braku dostępu do szkolnej edukacji.

Czy jednak na pewno do wszystkich współczesnych dziewczynek można skierować zdanie: tylko od Ciebie zależy, jak będzie wyglądać Twoja przyszłość?

Bez dwóch zdań to przesłanie daje nadzieję. Mogłoby też stanowić zachętę do nauki (bo trudno bez jakiegokolwiek wysiłku spełniać marzenia). Nie uwzględnia jednak np. uwarunkowań rodzinnych, zdrowia ani często przedmiotowego traktowania kobiet w mediach.

Moim zdaniem trudno aż tak jednoznacznie ocenić, czy obecnie żyjące dziewczynki na pewno są szczęśliwsze od tych, które żyły wcześniej. Nawet jeśli społecznie ich pozycja uległa tak znaczącej poprawie.

[Moje wątpliwości budzi też pewien fakt historyczny: czy na pewno Polanie – w czasach pogańskich – posyłali swych synów do szkół, by uczyli się tam czytać i pisać?! Czy początek pisma i szkół na ziemiach polskich nie wiąże się dopiero z przyjęciem chrześcijaństwa?]

Karolina Mucha