Wydawnictwo Literatura.

Łódź 2018.

Wydanie V.

Wydanie piąte?! W ciągu zaledwie sześciu lat? Jak to? Dlaczego? Z czego wynika popularność, owocująca tak wieloma dodrukami?

To naprawdę ważna historia. Historia, o której nie wolno nam (nam – Polakom i szerzej nam – ludziom) zapomnieć. I to nie tylko ze względu na jej tragiczny, a zarazem bohaterski finał.

Choć bez wątpienia Janusza Korczaka osławiła jego śmierć. Okrutna, zadana w bestialski sposób, a jednak przyjęta odważnie i do pewnego stopnia dobrowolnie – bo choć miał wybór, nie chciał opuścić swoich podopiecznych (porzuconych już przez wszystkich innych). Ale choć ten koniec ogromem swego emocjonalnego ładunku chyba już na trwałe wrył się w zbiorową pamięć, nie jest jedynym elementem biografii, o którym warto pamiętać. Poprzedziło go przecież trudne, pracowite, ale równocześnie piękne i inspirujące życie.

W swojej książce Beata Ostrowicka dużo miejsca poświęca właśnie tej wcześniejszej części historii. Trzydziestu latom wypełnionym troską o opuszczone, przez wielu skazane już na przegraną dzieci. Wiele z nich, nim znalazło się w domu prowadzonym przez Janusza Korczaka i Stefanię Wilczyńską, pozbawionych było nie tylko dachu nad głową, ale przede wszystkim rodziny, miłości, zainteresowania, a nawet indywidualności. Frania, prababcia narratora książki, opowiada o swoim dzieciństwie przed i po spotkaniu z Panemdoktorem. O tym, jak z sierocińca, w którym dzieci były ciągle zapłakane, smutne, przestraszone i głodne, trafiła do miejsca, gdzie witano je uśmiechem. Gdzie nocą otulano kołdrą. Gdzie wybaczano psoty i drobne wypadki. Gdzie mała Frania stała się Kimś. Kimś, kogo darzono szacunkiem i wysłuchiwano, komu ufano, w kogo wierzono i – co za tym idzie – od kogo wymagano odpowiedzialności.

To lekcja, do której wciąż warto wracać – zwłaszcza będąc rodzicem czy pedagogiem. Zainteresowanie, szacunek, zaufanie, jasne, klarowne zasady oraz obowiązki (sic!) to przecież elementarne składniki świadomego wychowywania.

• 

  Jest taka historia… Opowieść o Januszu Korczaku

  Czytaj dalej

Mogą Cię również zainteresować:

Rwący nurt dorastania

Opublikowano: 28 marca 2018

Małe źródełko. Czyste. Niewinne. Nieskalane. Gdy kończy swój bieg, staje się częścią morza. Ogromnego. Głębokiego. Trudnego do objęcia wzrokiem. A po drodze?

0 komentarzy

Duszan – opowieść o Zmianie

Opublikowano: 22 marca 2018

„Nazywam się Duszan. Jeśli czytasz te słowa, to znaczy, że otworzyłeś Kapsułę Czasu, którą zakopaliśmy razem z moim bratem Jankiem pod kasztanem, tuż za miodowym domem mojej babci. To mój pamiętnik.” Duszan i Janek przyjeżdżają na wakacje do babci mieszkającej na wsi. Nic tutaj nie przypomina ich normalnego życia w mieście. Umiejętności tak dotąd cenneWięcej oDuszan – opowieść o Zmianie[…]

0 komentarzy

Dziewczynka w za dużej koronie

Opublikowano: 5 stycznia 2018

Ile trzeba mieć lat, by zostać królem? Czy koniecznie trzeba być dorosłym mężczyzną? Ci, którzy znają historię – wiedzą. Dla dzieci bywa to zaskakujące: władzę sprawowali nie tylko dorośli. I nie zawsze byli to mężczyźni.

2 komentarze