Opis

Kaczka na rolkach i inne wariacje

Niezwykła, nieoczywista, zaskakująca. Tak w skrócie można opisać Księgę tysiąca pomyłek.

Jej główny bohater, mag Zachariasz, wciąż musi odkręcać, odczarowywać psoty innych – a to własnych skrzatów, a to grubego dżina, który uciekł z butelki, a to tajemniczego łobuza z Krainy Baśni czy krasnoludków świętego Mikołaja. Każde z czterech opowiadań ma podobną strukturę: najpierw biały królik zawiadamia Zachariasza o dokonywanych psotach, a następnie razem wyruszają na poszukiwanie sprawcy, po drodze odczarowując jego figle.

To zaś okazuje się wcale nie taką prostą sprawą, bo poszczególne żarty w jawny sposób drwią sobie z praw fizyki i kpią z tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Gruszka zastępująca żarówkę, obrazek zawieszony na szybie, fajka zamiast lunety czy kwiatek rosnący w kapeluszu to zaledwie kilka spośród ponad dwustu pięćdziesięciu zmian, jakie mag Zachariasz zaobserwował (a przynajmniej tak mu się zdawało) w felerny piątek trzynastego. A to był dopiero początek! Kolejne przygody przyniosły jeszcze więcej zaskoczeń: psa z kogucim ogonem, węża zamiast krawatu, wielbłąda z trzema garbami, ślimaka z prawdziwym domkiem na plecach, renifery na nartach, kasjera z trąbą, rybę w klatce, wodę kapiącą z obrazu…

Zdumiewające, często absurdalne pomyłki zapełniają kolejne strony książki. Oczywiście niektóre bywają do siebie podobne (na kolejnych stronach pojawiają się świeczki wiszące do góry nogami, różne wariacje na temat żarówek czy ślimaki z oryginalnymi domkami na plecach), a wiele spośród nich trudno uznać za „grzeczne” czy „poprawne”, ale pomysłowość autorów budzi szczery podziw. Dzięki niej ich oryginalna książka ma szansę podbić serca ciekawskich czytelników – i to nie tylko tych najmłodszych! Niewielka ilość tekstu oraz szczegółowe ilustracje (których bohaterowie wydają się wcale nie dostrzegać otaczających ich wariacji!) zachęcają do zagłębienia się w lekturę, a zamieszczone na końcu odpowiedzi pozwalają ocenić swoją spostrzegawczość.

Warto też podkreślić, że chociaż postacią łączącą kolejne opowiadania jest mag, książkę trudno zaliczyć do publikacji kultywujących czary. Tak naprawdę magia stanowi tu jedynie pretekst, fabularną ramę, na którą patrzy się z takim samym przymrużeniem oka, jak na zabawne pomysły autorów. Zresztą trudno byłoby traktować ją poważnie, patrząc na spodnie z trzema nogawkami czy rosnące na krzaku parówki…