To nie jest książka dla czytelników ceniących wyłącznie przyjemne i lekkostrawne opowieści. Ani dla tych, którzy nie chcą uwierzyć, że niedźwiedź nie przypomina miłego zwierzątka o bardzo małym rozumku.

Swoje zamiary autorka zdradza już w tytule. Bo przecież Kuba Niedźwiedź wyraźnie nawiązuje do postaci kultowego misia – tyle, że od razu wiadomo, iż nie ma tu mowy ani o misiu, ani o słodkim Kubusiu. I że bohater książki nocuje raczej w gawrze, a nie wygodnym łóżku w pniu drzewa.

Ale mimo tak wyraźnych sugestii, ja nie byłam przygotowana na te historie. Wstrząsnęły mną i na długo zapadły w pamięć.

Dlaczego książka przeznaczona dla najmłodszych wywarła aż takie wrażenie na dorosłej osobie?

Hm… Mam ochotę napisać – sprawdźcie sami.

Wyjaśnię jedynie, że choć przygody tytułowego Kuby mają charakter baśniowy (występują tu antropomorfizowane zwierzęta, zdarzają się niemożliwe w rzeczywistości przyjaźnie) i zawierają motywy humorystyczne, każdy rozdział wieńczy ważki komentarz. Czytelnicy odnajdą w nim informacje, która część historii jest zupełnie nierealna, a która została zainspirowana autentycznymi wydarzeniami. I właśnie te prawdziwe zdarzenia zaskakują. A raczej – szokują.

Przyznaję – mało wiedziałam wcześniej o życiu tatrzańskich i bieszczadzkich niedźwiedzi. Może dlatego nie byłam świadoma, jakie znaczenie ma dla nich choćby jednorazowe spróbowanie ludzkiego jedzenia. Ani jak smutny bywa los tych, którzy – z różnych przyczyn – nie podporządkują się regułom ustalonym przez ludzi. Ani też jakie dramaty zdarzają się w ogrodach zoologicznych.

Książka Renaty Kijowskiej to jedna z publikacji pomagających szerzej i uważniej spojrzeć na świat.

Ale to również lektura, której nie polecam przed snem – chyba zbyt mocno oddziałuje na wyobraźnię wrażliwych czytelników.

Mogą Cię również zainteresować:

7 niezwykłych podarunków na Dzień Dziecka

Opublikowano: 25 maja 2018

Niewtajemniczeni widzą tylko niewielki, prostokątny (rzadziej kwadratowy) przedmiot. Wiedzą, że dość powszechnie uznawany jest za rozwijający i wartościowy. Wybierając jeden spośród dziesiątków czy setek innych kierują się więc głównie przykuwającą wzrok kolorystyką albo rozpoznawalnością autora lub tytułu.

2 komentarze

Od starożytnego Egiptu do… przedszkola. Wyjątkowe premiery

Opublikowano: 11 maja 2018

Nowości-Nie-Do-Przeoczenia. Tak nazwałabym je w skrócie. I chyba dłuższego wstępu nie trzeba?

0 komentarzy

Budi – marzyciel z ulicy

Opublikowano: 1 maja 2018

“Inne dzieci mają dużo gorzej!” Lubimy używać tej frazy, gdy chcemy przekonać potomka, by nie grymasił przy jedzeniu czy nie rozpaczał z powodu odmowy kupna nowej zabawki. Czy jednak to zdanie coś dla niego może znaczyć? Jak ma to rozumieć, gdy widzi głównie swoich kolegów, którym powodzi się całkiem nieźle?

0 komentarzy