INSPIROTEKA
Chociaż od września mam już obu synów w wieku szkolnym moje oko, serce i instynkt nieodmiennie na bibliotecznych półkach, ladach księgarni i w propozycjach od wydawnictw wyłapują świetne książki dla najmłodszych. Takie, których po prostu nie sposób nie znać. Takie, które są ważne nie tylko dla maluchów, ale i ich rodziców. Takie jak Co mi powiedział tata. Czytaj więcej o Mój mądry tata …
Jeżeli przeczytalibyście tylko pierwszą część tej książki, moglibyście oburzyć się na Davida Walliamsa. Co za brak szacunku dla starszych! Przedstawiać ich jako ludzi nudnych, których nikt nie lubi i powszechnie unika się ich towarzystwa. Którzy niezbyt ładnie pachną i jedzą dziwne potrawy.
Jednak jeśli dotrwacie do końca (do czego gorąco zachęcam), przekonacie się – podobnie zresztą jak główny bohater, jedenastoletni Ben – że seniorzy, nawet jeśli okutani w trzy swetry, przywiązani do swoich niezrozumiałych dla nas rytuałów – są interesującymi ludźmi, którzy mogą nam wiele powiedzieć, nauczyć ważnych rzeczy. A przede wszystkim, że nieposkromiony apetyt na życie niekoniecznie kończy się wraz z młodością. Czytaj więcej o Babcia Rabuś …
Lubię takie połączenie. Realizm postaci, zwyczajność ich świata plus zaskakujące, fantastyczne wydarzenia. Czytaj więcej o Współczesne Alicje? …
To nie będzie długi tekst. Bo żeby powiedzieć coś ważnego – nie zawsze trzeba użyć dużej ilości słów.
W dziecięcych książkach zachwyca mnie umiejętność przekazania często głębokich treści i emocji za pomocą niekiedy kilku zdań. Oczywiście – nie każdy autor to potrafi. Z pewnością Benji Davies
świetnie opanował sztukę „trafiania” w ten sposób do młodego czytelnika.
Są takie książki, które pełnią misję zachęcania do czytania nie tylko przez ciekawą treść, ale pokazanie całej tej cudownej otoczki, jaka się z tą czynnością wiąże. Jedną z nich jest Panna Jones i Książkowe Emporium. Czytaj więcej o Znajda Jones i najbardziej niesamowita księgarnia świata …
Na początku wakacji pozwalamy dzieciom na rzucenie tornistrów i książek w kąt oraz chwilę całkowitego luzu. Ale już po kilku dniach fikania na trampolinie, grania w piłkę i pluskania się w wodzie można powoli wracać do gimnastyki… mózgu. W końcu dzieci naprawdę lubią się uczyć i rozwijać umysł – pod warunkiem, że mogą to robić w ciekawy, niebanalny sposób. Czytaj więcej o Gimnastykujemy mózg …